Waterlander en Woesten in Het Nieuwsblad

Daags voor het filmconcert van 7/10/2017 in CC Stroming was de zaal weliswaar uitverkocht maar verscheen dit mooie artikel over Woesten van de hand van journalist Ivan Vanhove in Het Nieuwsblad.

Klik hier

Waterlander en Woesten op AVS

Met een leuk interview van scenarist Peter Ysabie werkte Woesten zich op 28 september in de kijker op het Nieuws van AVS.

De AVS-kijkers kregen hiemee de eerste beelden van de film te zien. Een aankondigende reportage over de film (en CD) ‘Waterlander’ die op 7 oktober 2017 wordt voorgesteld om 20 uur (deuren 19 uur) in Cultuurcentrum Evergem, gevolgd door een theaterconcert van Woesten.

AVS-reportage Waterlander klik hier

Waterlander: een traan van verdriet en ontroering

Artikel Meetjeslands Magazine Promeet, september 2017, door Geert Faes

Bart Van Damme maakt met Woesten plaat én film over de Gentse muziekscene van de jaren ’90

Bart Van Damme is net als Dave Grohl van de Foo Fighters van 1969 en voelde dit jaar een immense drang om – ook net als Grohl – een bijzondere projectplaat op te nemen. Het werd zelfs meer want naast de plaat, maakte Van Damme ook een film. Waterlander verwijst naar de woonkernen rond de Gentse haven en gaat niet alleen over het verdriet om het afscheid van Luc De Vos en om Willem De Smet (de ex-uitbater van café ’t Schransken nvdr.) maar ook over de ontroering over een generatie muzikanten uit de streek die een immense invloed hadden op Van Damme.

“Ik schreef al eerder een boek over de rockscene in het Meetjesland”, vertelt Van Damme, “maar één aspect van het boek wou ik uitdiepen in de film.” Bart verwijst naar een groep muzikanten die zich begin jaren ’90 op hielden in enkele café’s van Belzele (Luc De Vos, Jasper Steverlinck, Armand Bourgougnie, Bruno Deneckere, de gebroeders Ysabie nvdr.) Bart nam met zijn groep Woesten de plaat Waterlander op. “Op Waterlander staan 9 songs die de soundtrack voor de film vormen én waarvan vooral een trots uitgaat over wat wij meegemaakt hebben… Hoe straf was het wel niet dat zoveel fantastische muzikanten zich daar in het onooglijke havengebied van Gent manifesteerden én de rest van de Vlaamse rockscene beinvloed hebben.”

Niet alleen de plaat moest er komen maar er kwam dus ook een film. Van Damme zocht en vond subsidies. Cameramannen Alex Teerlinck en Lieven Vanoverbeke verfilmden het scenario dat Van Damme met Peter Ysabie schreef. Het werd een zwart-wit documentaire van een half uur die voor het eerst op 7 oktober in CC Stroming in Evergem-Sleidinge vertoond wordt (daar waar ook Barts roots liggen). Woesten speelt er aansluitend een theaterconcert bij met Erik Van Biesen en Micha Vandendriessche.

Zomertournee voorbij, alles op 7 oktober!

Woesten heeft het laatste weekend van augustus met twee optredens op twee dagen (Dzjuu Fest Eeklo en Westival Sleidinge) zijn zomertournee afgerond. Passages in ’t Kruisken, de Metro, Katse Feesten, Oosteeklokermis, Bardot Eeklo en De Swaene Watervliet zijn voorbij gevlogen, de zomer ook.

Maar dan nu uw aandacht voor zaterdag 7 oktober, rep u naar de Stroming voor de laatste beschikbare kaartjes. Waterlander komt eraan.

Woesten in de Bardot, De Swaen en de Metro

Zomervakantie in zicht en Woesten kiest ervoor om de buurt aan te doen. Welkom op vrijdagavond 23 juni voor een feestje in Bardot in Lembeke. Heerlijk cafétje! Daarna op 1 juli op de kermis van Watervliet op het terras van De Swaen in Watervliet. En op 14 juli feestje voor ‘our dude’ Geoffrey in onze thuisbasis Metro bij Marleentje in Waarschoot. Woeste Wildemannen aller lande, verzamelt u!

Waterlander(s) in een Woeste(n) zee die overstroomt, geluidsgolven uit Eeklo/Evergem

Een artikel op www.meetjeslandsmuziekplatform.be

Door recensent Johan Engels, bekend van Vanoverdijzers en Noloxbox, ooit bij Reno, Ace & The Jokers and many more.

Ik weet nog precies waar ik was en wat ik aan het doen was toen ik voor het eerst Blauw van The Scene hoorde op Studio Brussel. Het was begin het jaar 1990.

Ik was aan het werk in een leefgroep van personen met een verstandelijke beperking. Eén van de gasten, verzot op Nederlandstalige muziek, had het refrein tegen het einde van de song al helemaal mee. Het was een verademing na de overdaad Daar gaat ze  (er gingen er een paar…) Anne, Louise, Marie-Lou en Domino (of zo) van Clouseau (waarmee ik niet wil zeggen dat ik deze band niet waardeer, maar ‘trop is teveel’).

Naast haar verstandelijke beperking had ze ook een motorische: ze zat aan een rolstoel gekluisterd wegens spasticiteit van spieren over haar hele lichaam. The Scene werd die dag een aantal keren gedraaid. Ze zat er om den duur op te wachten en sprong bijna uit haar stoel toen ze de beginnoten hoorde, haar hoofd wild achterover gooiend en mijn naam roepend als ik elders in de leefgroep vertoefde. De eerste keer kwam ik aangerend, want ik dacht dat er iets was gebeurd. Ze zat echter intens gelukkig te lachen en maakte me in horten en stoten duidelijk hoe graag ze het liedje hoorde. Gecharmeerd door haar enthousiasme kocht ik diezelfde dag nog het album Blauw.

Ik werd uit mijn sokken geblazen toen ik het opzette thuis. Wat was me dat een kanjer van een album! Het eerdere Rij Rij Rij had ik wel al eens gehoord, maar vond het niet zo indrukwekkend. Het Nederlandstalige genre is sowieso iets wat ik pas op latere leeftijd heb leren appreciëren (op uitzondering van Doe Maar dan). Ik kan de keren dat we samen haar versie op cassette hebben afgespeeld tijdens de verzorging niet optellen. Het werd een soort ritueel, de collega’s wisten meteen wie er op dienst stond, ook al hadden ze me nog nergens gezien.

Het Vlaamse antwoord liet niet echt lang op zich wachten: Noordkaap en Gorky kwamen datzelfde jaar als absolute overwinnaars uit de Rock Rally. Voor de effectieve winnaar (Noordkaap) voelde ik minder emoties dan bij die andere, de Vlaamse rockgod Luc De Vos die zich openbaarde en nog wel heel dicht uit onze streek kwam. Er kletterden nu twee platen door de gangen van de voorziening waar ik tewerkgesteld was, twee classic albums van de Lage Landen.

Ik had het genoegen om de man van Wippelgem verschillende keren te ontmoeten. Op en naast het podium, gewoon in Gent of ergens tussen de drek van één of ander festival. Hij en ik bleven er gewoon onder, het leek wel een vriend. Maar het zou té veel eer zijn om daar van uit te gaan: Luc was iedereens vriend. De helft van Vlaanderen kan er persoonlijke anekdotes over vertellen. Dus laten we die maar koesteren voor wat ze zijn: deel van zijn overlevering.

Dankzij zijn artistieke prestaties en die van een handvol anderen, kreeg de Nederlandse/Vlaamse taal een nieuw elan. De puurheid van het genre rukte onze moerstaal weg van het stigma dat ze enkel geschikt was voor het levenslied, kleinkunst en andere lichtere varianten. Onbedoeld waarschijnlijk, maar het werd zelfs een soort tegenwicht voor de opkomende grunge in dezelfde jaren. Misschien lagen deze bands wel mee aan de grondslag van de ruimte die er kwam voor Belgische rockbands die ineens wél weer op de radio kwamen en op grote festivals mochten aantreden. Het zal wel het samenspel van factoren geweest zijn, de tijd was er rijp voor. Ze noemden ons niet voor niets Generation X.

Neder-rock werd iets poëtisch. Ze gingen niet langer meer oe-oehoe-oe hoerendhard. Neen, ze noemden hun lief een verscheurende piranha en predikten een heel klein beetje oorlog als optie voor de oplossing van wereldproblemen. Maar het genre legde de duimen bij ‘de grote massa’. Er kwam verdeeldheid. Rock is gebleven, maar moest terrein inboeten voor Dance, Techno en andere elektronische genres. Rock-festivals werden een allegaartje dat vijfentwintig jaar later zelfs Justin Bieber op een festival als Pinkpop toelaat. Verjonging van het publiek noemen ze dat.

De dood van Luc De Vos en Thé Lau heeft een bres geslagen tussen ons (die het allemaal van dichtbij hebben meegemaakt) en de komende generaties. Een kloof die ‘zij die het weten’ enkel kunnen vullen met herinneringen en mijmeringen aan die boeiende, woelige, soms ontroerende tijden. Iets zoals de gapende geul tussen het pré- en posttijdperk van Elvis, waar ik als kind in de jaren 70 ook slechts over hoorde vertellen. Ja, hij ging dood in 1977. Ik weet daar ook nog van. Ik heb zijn muziek toen leren kennen, maar kan me tot op de dag van vandaag geen voorstelling maken van het waarom dat tienermeisjes appelflauwtes kregen als hij zijn heupen wiegde.

En dan, net als je zelf al vader bent in en van de huidige generatie, net als de eerste: ‘je wordt ouder pa’ te horen krijgt, schenkt Woesten ons een werkstuk dat in één beweging de puurheid van Nederlandstalige rock terugbrengt zonder één enkel compromis. Een plaat die mij als veertiger ineens doet beseffen dat mijn hart nog steeds klopt als toen. Een ontmoeting met een oude vriend die slechts enkele minuten nodig heeft om me mentaal en emotioneel terug te brengen, daar waar de wegen ooit scheidden. ‘Waterlander’ schetst in een paar doordachte lijnen de kern van onze generatie (al vermoed ik eerder dat het spontaan kwam omdat drie van de vier makers als veertigers zijn blijven steken… waarvoor niets dan respect) en maakt die opnieuw brandend actueel in negen hoofdstukken. Vlaanderen is er een classic-album rijker op geworden. De kloof is voortaan (een) gedicht.

Aan de jeugd van vandaag: je hoeft het niet langer te stellen met anekdotes, je krijgt de kans om het real-time aan de lijve ondervinden hoe het voelt om deel te zijn van Generation X. Aan hen die er toen bij waren: dit is meer dan een potje nostalgie. Vergeet die midlife-crisis, alles is perceptie. Waterlander zal de laatste twijfels wegnemen met opener (tevens single) De Elf: een draai rond je oren, waarna je de andere wang spontaan keert en vraagt: krijg ik er nog één? Met plezier…

Johan

Knipoog naar rijke rockverleden van het Meetjesland

Woesten brengt rockscène van de regio in kaart op eerste studioalbum en soundtrack

“Eerste album is knipoog naar het rijke rockverleden van het Meetjesland”

Het Nieuwsblad editie Eeklo-Deinze, vrijdag 9 juni 2017

Door journalist Ivan Vanhove

De Meetjeslandse rockgroep Woesten heeft met Waterlander haar eerste studioalbum uit. De negen stevige rocknummers vormen ook de soundtrack van de gelijknamige film. Die geeft een beeld van de Gentse en Meetjeslandse rockscène. “Een knipoog naar het verleden en een traan voor wie er niet meer is”, klinkt het.

Woesten staat voor de naar Eeklo uitgeweken Sleidingse zanger Bart Van Damme (47), de Evergemse drummer Kristof Van Driessche (41), bassist Nico De Zutter (42) uit Boekhoute en de naar Zelzate verkaste Eeklose sologitarist Elia De Mey (26).

Hoewel dat muzikaal kwartet amper vier jaar bestaat bracht het al drie minialbums uit. “Het is echter moeilijk om op een traditionele wijze een weg te banen in de Vlaamse rockwereld”, ondervindt Van Damme, “Daardoor kozen we voor een eigen project. Dat heet ‘Waterlander’ en is het auditief en visueel verlengstuk van mijn boek Cirque Constance, ’n eigenzinnige kijk op rock ‘n’ roll niemandsland. Geïnspireerd door de voorstellingen Calcutta en De Constateurs in Sleidinge maakten we een groot verhaal, waarin muziek en film samengaan. De realisatie van dit door het Evergemse gemeente-, Oost-Vlaams provinciebestuur en Cera ondersteunde project, duurde twee jaar maar we moesten rondkomen met een budget van 12.000 euro.

Wegens onvoldoende financiële middelen was een professionele aanpak niet mogelijk. “We werkten alle vier met hart en ziel aan ons concept en konden beroep doen op veel vrijwilligers. Dankzij de goodwill van velen is het resultaat prachtig. De naam Waterlander verwijst naar de woonkernen rond de Gentse haven. Het resultaat is een knipoog naar het verleden en een traan voor wat en wie er niet meer is. Onder meer Willem De Smet, de ex-uitbater van muziekcafé ’t Schransken, Luc De Vos en mijn vader Hedwig. De muziek was er eerst. Daarna is het idee van de film gegroeid. We hebben allen een band met het verhaal. Nico en Kristof als gewezen leden van de band van zanger Jasper Steverlinck, Elia, de neef van gitarist Zaman van Ze Noiz en ik als zanger van de Sleinse band Cats in the Attic.”

De negen nummers van Waterlander zijn stevige porties rauwe rock waarin ‘youngster’ De Mey verbluffende solo’s uit zijn gitaar tovert. Slechts vier van de negen nummers zijn nieuw. De overige vij zijn geplukt uit de drie demo’s.

Nieuwe CD Waterlander van Woesten

Woesten stelt voor: Waterlander!?

Op woensdag 16 mei mocht Woesten in Cultuurcentrum Evergem – Stroming bij de voorstelling van de seizoensbrochure zijn CD ‘Waterlander’ lanceren met een mini-concert en een woordje van de zanger. Daar in de Weststraat in Sleidinge, waar Bart opgroeide en precies op de plek waar toen ‘zijn’ speelplein ‘Domein’ was en nu het cultureel centrum staat. CD te bestellen op deze website via de webshop!

“Waterlander is een zoektocht naar een verleden. Een verleden dat er misschien heel anders uitzag maar in de perceptie van Woesten, een heel mooie periode was, een periode van wonderjaren. Heel toevallig komen alle linken uit dat verleden samen in de haven van Gent, maar ook in het dorpje Belzele en de prachtige café’s ’t Kruisken, Tierlantijntje en Den Heksenketel. Een verleden ook met helden, verdwenen helden. Van de radar, of van de aardbol.”, zegt zanger Bart Van Damme.

Woesten nodigt de fans uit om de CD én de film te ontdekken op 7 oktober 2017 in Cultuurcentrum Evermge- Stroming. Tickets via www.evergem.be/cultuurcentrum

Volg Woesten deze zomer op toernee in het Gentse op vi.be/woesten Op deze link kan je ook wat muziek van Woesten beluisteren.

Hier, exact op deze plek, kwam ik spelen. Met mijn vrienden. ‘Het Domein’, zo noemden we het plein hier. De oude tuin van dokter Magerman. Jarenlang het gemeentelijk speelplein, waar nu het cultureel centrum staat. Hier ben ik groot geworden. De eerste sigaret. De eerste tongzoen wellicht. Maar vooral veel voetballen, tennissen, zeveren, ravotten, spelen…
Jongens willen spelen. Ik ben altijd een jongen gebleven, een speler. Want dat is precies wat vier jongens in een rockgroepje doen. Spelen. Je jeugd verlengen, zo zou je het kunnen noemen. In mijn geval: er is niets anders. Spelen, spelen, spelen. Meer is het niet. Dromen en aan zoveel mogelijk dromen een toets van werkelijkheid meegeven. Daarover handelt ook de film ‘Waterlander’.
Anderhalf jaar geleden waren we met Woesten aan het spelen, in ons repetitiekot, in de Schoonstraat. Tussen Evergem en Belzele. Vier jongens die spelen. Woesten had net de derde demo af en we hadden op dat moment al een dertigtal keer op het podium gestaan. We dachten na over de toekomst. Wat is nu de volgende stap voor vier jongens die vooral willen spelen?
In het naar huis rijden, in de Zevekotestraat tussen Evergem en Sleidinge, ben ik even gestopt en toen flitste het idee plots door mijn hoofd. We gaan een film maken én een CD! Meteen onze drummer Kristof gebeld. Zijn antwoord was kort en bondig: “Jij bent een halve zot maar we gaan dat doen!” Tja, Jongens willen spelen.

Woesten!? werkt aan film over muziekgeschiedenis

De groep Woesten!? uit Evergem heeft een derde EP uit. Er wordt ook gewerkt aan een film die de muziekgeschiedenis van Evergem in beeld moet brengen.

Woesten!? is de groep van zanger Bart Van Damme en de muzikanten Elia De Mey, Kristof Van Driessche en Nico De Zutter. De nieuwe EP heet ‘Dichtbij een kalkoenenkweker op die groene hoek’. “Een verwijzing naar muziekcafé ’t Schransken en een hilarische nacht waarbij de cafégasten op enkele ontsnapte kalkoenen van de overburen moesten jagen”, zegt zanger Bart Van Damme. “De muziek op de EP is ook onze manier om het verdriet te verwerken van enkele vrienden die we verloren zijn. Het overlijden van Luc De Vos in november 2014 is daarvan het bekendste voorval. Maar ook Willem De Smet van ’t Schransken was iemand waar wij als rock-‘n-rollers heel dicht bij stonden. Ook minder bekend, maar daarom niet minder onbelangrijk, was het heengaan van Ostrogoth-gitarist Rudy Whiteshark.”

Bij de gemeente Evergem en de provincie Oost-Vlaanderen werd ondertussen een project ingediend om ‘het muziekverhaal’ van Evergem in een zwartwitfilm te gieten.

Meer dan gekke nachten

“Om te bewijzen dat ons 25-jarig muziekverleden in cafés als ’t Schransken, ’t Kruisken, Tierlantijntje, Oemtata en de Heksenketel, meer was dan een aaneenschakeling van toevallige gekke nachten. We willen aantonen dat hier echt wel iets in de lucht heeft gehangen dat jongens als een Luc De Vos, een Jasper Steverlinck, een Bruno Deneckere maar ook bands als Delavega, Eden, Ostrogoth, Goes & De Gasten, en heel wat andere heeft gevormd. Die documentaire zou volgend jaar klaar moeten zijn.”

Artikel: Joerie Seymortier (01/02/16)
Foto: Moens

Rockers van Woesten!? stellen derde demo voor

EVERGEM – De Meetjeslandse rockformatie Woesten!? stelt vandaag een derde EP voor met vier nummers. De muzikanten bereiden intussen ook een eerste full-cd voor en maken een zwart-witfilm over de Evergemse rockgeschiedenis.

Na het opdoeken van hun band The Jules midden 2013 overwogen zanger Bart Van Damme (46) en de Evergemse drummer Kristof Van Driessche (40) de richting op te gaan van hun gezamenlijke helden Tröckener Kecks, Gorki, The Scene, Noordkaap, De Mens en nog meer Nederlandstalige rockformaties.

Bassist Nico De Zutter (41) uit Evergem stapte meteen in het project en het jonge Eekloos muzikaal talent Elia De Mey (25) maakt als gitarist rockband Woesten!? vol.

“Nog in 2013 brachten we onze demo ‘W(oord)’ uit en een jaar later stelden we in de Eeklose zaal Kubiek de EP ‘Niemand danst naakt met de eenzame krijger’ voor. Die demo leverde ons zeventien optredens op”, zegt Van Damme trots.

Ontsnapte kalkoenen

Met bassist Erik Van Biesen (ex-Gorki en nu Biezen) als producer en Jasper Steverlinck (Arid) als coach laat Woesten!? niets aan het toeval over voor zijn derde EP. De titel ‘Dichtbij een kalkoenenkweker op de groene hoek’ geeft een psychedelische indruk. Hij verwijst echter naar een legendarische nacht, waarin klanten van muziekcafé ‘t Schransken op jacht gingen om ontsnapte kalkoenen van de overbuur opnieuw in hun hok te krijgen.

“Die bruine kroeg van wijlen Willem De Smet stond minder dan een kilometer van zaal De Molen, waarin wijlen Luc De Vos debuteerde. Onze derde demo verhaalt hoe wij als muzikanten omgaan met dat verleden en de daaraan gekoppelde nostalgie en het verdriet. Dat is door er liedjes over te maken”, legt de naar Eeklo uitgeweken Sleidingenaar uit.

In een videoclip van de Eeklose regisseur Alex Teerlinck verwijst Woesten!? naar wat Evergem en de Gentse haven met hun nummers te maken hebben.

Bart: “We bekijken dat met tristesse, maar ook met een glimlach en dat slaat aan bij het publiek. Vandaar dat we in 2016 niet werken aan een vierde EP, maar met de steun van het provinciebestuur en de gemeente Evergem een zwart-witfilm maken over 25 jaar rock ‘n roll-verleden, waarvoor de Evergemse cafés ‘t Schransken, ‘t Kruisken, Tielantijntje, Heksenketel en Oemtata een podium boden. Onder meer Luc De Vos en Jasper Steverlinck traden er in de beginjaren van hun carrière op. Het scenario schrijf ik met ex-Doornzelenaar Peter Ysabie. De film wordt in 2017 voorgesteld in Cultuurcentrum Evergem. Dat jaar werken we ook nog aan een full-cd.”

Artikel: Ivan Vanhove (Nieuwsblad 08/01/16)
Foto: Ivan Vanhove