“De kermis stond zelfs op het dorp” en “Positief bij Coronatest”
Een aanwezige fan en toeverlaat maar zelf ook getalenteerd multi-alles schreef een recensie van het concert op 2/10/2020 in Stroming op de Gentse cultuurwebsite Cultuur In Beeld. Geniet ervan, hier!
Kristof Vereecke, journalist van Het Laatste Nieuws, kwam naar ons concert op 2/10/2020 en verwoordt het zo:
De kermis stond zelfs op het dorp
“Ge moet nie verkalmen, ge moet verwoesten”, sprak een wijs man ooit en dus stond Bart Van Damme gisteren met Woesten op het podium van CC Stroming in Sleidinge. Een thuismatch ter ere van 800 jaar ‘Sleine’. De wijze man kan op zijn twee oren slapen, zijn erfenis leeft ook in coronatijden harder dan ooit.
“Hoeveel kilometer scheiden zaal De Molen in Wibbelgem van de Weststraat in Sleine?” Iemand moet zich die vraag toch gesteld hebben gisteren in de rode luxefauteuils van CC Stroming. Met een mondmasker aan gaat een mens van zelf rare dingen denken. Kan ook niet anders als je constant je eigen lucht binnentrekt. Maar goed, het was feest in Sleine en daar moet je ook in coronatijden bij zijn. De kermis stond zelfs op het dorp. Wilfried Martens zag dat het goed was, al deden de schreeuwerige kermislichten eerder denken aan de kleurrijke sokken van Peter Van de Veire dan aan de hoogdagen van de christendemocratie in het Meetjesland.
“Ge moet eigenlijk maar van Sleine willen zijn”, aldus mijn concertgezel. En of ik hem gelijk geef. Maar Bart Van Damme, in het echte leven vaandeldrager voor de toeristische sector in het Meetjesland, is voor Sleine wat Zwangere Guy is voor BXL en dus schreef B.A.R.D er op een donkere winterdag een boek over. In de Harmonie neemt de schrijver ons mee naar het Sleidinge van de Tweede Wereldoorlog. Het multitalent Van Damme (ja dat menen we, de man schreef jarenlang voor onze krant, nvdr.) zou zichzelf niet zijn als hij daar ook een plaat van zijn muziekgroep Woesten aan koppelde. En dus drinken we om 5 voor acht snel onze laatste pint uit in café ’t Vermaek en haasten we ons om op tijd op het puntje van onze stoel te gaan zitten voor een avondje Meetjeslandse oer-rock ’n roll.
’t is geleden van op de Katse Feesten dat ik Woesten nog aan het werk zag, dus de verwachtingen zijn hooggespannen. Zeker na het coronareces. Het concert begint met een sfeervol één-tweetje tussen drummer Kristof Van Driessche en een jonge toetseniste. Naast gitaarvirtuoos Elia De Mey, bassist Nico De Zutter, drummer Kristof Van Driessche en zanger Bart Van Damme beschikt Woesten 2.0 voortaan ook over een toetsenist. Het meisje van het één-tweetje blijkt slechts een stand-in en moet uiteindelijk plaats maken voor Mátyás Blanckaert. Die laatste zal een meerwaarde blijken voor de band. Vanaf minuut één is trouwens duidelijk dat de groep achter zanger Bart Van Damme de laatste maanden enorm gegroeid is.
Schoon volk laat graag op zich wachten en dus verschijnt de zanger in Bart Van Damme iets later ten tonele. B.A.R.D heeft voor de gelegenheid een hemdje van comedian Piv Huvluv geleend. Het kostuumjasje en de Chelseaboots doen de rest. “Ik moest deftig zijn. Mijn ma zit in de zaal”, probeert de zanger zich te verschonen. Hoewel hij meerdere keren aan zijn hemdje moet trekken om alle fijne vleeswaren aan boord te houden, bewees Van Damme gisterenavond scherper te staan dan ooit. “Hij houdt tegenwoordig het midden tussen Luc De Vos en Stijn Meuris op speed”, verklapte een insider ons voor het optreden. Je kan inderdaad niet naar Woesten kijken zonder aan Gorki en de oppervos himself te denken. De band staat tegenwoordig als een huis en de teksten zijn van een literaire schoonheid dat het geen vergelijk heeft.
Woesten heeft met ‘De Harmonie’ een klassiek album gemaakt zoals in de hoogdagen van de rock ’n roll. Vijf A-kantjes en vijf B-kantjes. De plaat opent met ‘Tim’, een ode aan Dj Timmy T van de Meetjeslandse internetsensatie Radio Wit Konijn. Meetjeslanders doen graag aan zelfbevlekking. Niks mis mee weet de schrijver. ‘Die spuit vol hormonen. Jouw ziel schreeuwt als een zwijn. Waar gaan we naar toe? Ik denk naar nergens en overal’.
Het antwoord blijkt Iran. Zo pakt Woesten voor het nummer ‘Palm van haar hand’ uit met de Perzische gastzangeres Nadiya Mehdizahdeh. Het gitaarspel van Elia De Mey doet in het nummer denken aan Maxïmo Park, het engelengeluid van Nadiya doet de rest. ‘De toekomst ligt in de palm van haar hand.’ ’t Zal wel zijn zeggen we in het Meetjesland. Vergeet die wilde boerendochtere, leve Nadiya!
Voor De Grote Leugen, het derde nummer op De Harmonie, is Woesten de mosterd gaan halen bij Noel Gallagher in Manchester. De Grote Leugen doet in alles denken aan Married with Children van het grote Oasis, maar in het Meetjesland valt niemand over een leugentje voor bestwil. De grote leugen – ow yea-heah – is bij deze ontmaskerd.
Tijdens In de marge, één van de meer persoonlijke nummers op de plaat zo vinden wij, neemt B.A.R.D ons mee naar het dorp van Denise. ‘Zie Denise maar dansen, ze streelt zachtjes haar paal. En die mannen maar kijken naar haar triestige verhaal.’ Zelf zijn we nooit klant geweest bij Denise, maar we zien die mannen zo zitten. In hun onderbroek aan de toog. De rode fauteuils in CC Stroming blijken de ideale setting om in weg te dromen.
Ook wat volgt mag er zijn. ‘No pasaran’ is een protestsong van de betere soort. Het nummer rockt als de beesten en de opzwepende gitaar van Elia De Mey stuwt Woesten vooruit als een mooi kotsend meisje. ‘De ideale wereld waarom maakt die ons bang?’ Ook Engelbewaarder blijkt een literair schot in de roos. ‘Wie was er nooit verliefd nooit verliefd op wat hij maakte, zijn wil is niet tot moord in staat op de maan en op de aaaaarde.’ ‘In Vriend zei ze’ leren we dat de zanger zijn vrienden zelf kiest en Woesten ook een bluesband kans zijn. Tijdens ‘Vinylplaten’ neemt de zanger ons mee naar de vinylkast van zijn vader. ‘De helden zijn verlaten, de vinylplaten. Verhalen zijn er nog, maar klinken dof.’
Dof is de avond allesbehalve. Zeker niet als Woesten ons vergast op de ‘Geile ouwe schurk’ Pablo Neruda en ‘Niemand dans met 2’, een niet al te subtiele verwijzing naar ‘Niemand danst alleen’ van Tröckener Kecks. Jezus, wat kan die Elia De Mey een gitaarsolootje spelen. Herkennen we daar het geluid van het oude Gorki?
Ook dat antwoord laat niet lang op zich wachten en luidt volmondig ja. Tijdens het bisnummer Wintergem, een ode aan wijlen Luc De Vos, is een bijzondere gastrol weggelegd voor Michel Goessens die een eigenzinnige en verrassend mooi versie van Mia van Gorki brengt. De ontdekking van de avond en het bijna perfecte einde van een bijna perfecte concertavond. En dan moest de Adelaar nog komen.
Een mens zou zichzelf voor minder verliezen en de avond overgieten met bier en Meetjeslandse zelfbevlekking. Spijtig genoeg heeft de zaalwachter van dienst andere plannen. Corona, weet je wel. Ach, wat is niet kan nog komen. We gunnen Woesten een covidvrije festivalzomer, de rock ’n rollgod en geile ouwe schurk Bart Van Damme vandaag een fijne verjaardag (proficiat B.A.R.D!) en Michel Goessens een volledige plaat vol Vos-covers met Woesten als gastmuzikanten. Goes does Vos! Wat zei de wijze man alweer? ‘Juist, Ge moet nie verkalmen, ge moet verwoesten!’ Een vijfsterrenavondje rock ’n roll in het Meetjesland.
Foto’s Michel Goessens en Geert Bonne
