Madrid 11 maart 2004 Atocha

“De magie van het repetitiekot”

Er is één stad op aarde waar ik me effectief thuis mag voelen. Madrid. Ik kwam er als kind. Ging er met een goede vriend en mijn vrouw dolen en me vergapen aan de Guernica van Pablo Picasso. Ik liep er met mijn dochters langsheen de Rio Manzanares waar het imposante stadion van Atlético staat en dwaalde door Atocha, het station dat werd geterroriseerd door Al Quaeda, niet zo gek lang nadat ze de Twin Towers plat legden. Sindsdien lijkt het geweld niet op te houden en heeft het zich in onze perceptie verlegd naar Kyiv, Bucha, Bakhmut en Marioepol waar het ene volk met een waanidee van superioriteit hun voormalig broedervolk lukraak zonder echt doel en met de enige bedoeling te kwetsen dagelijks bestookt met bommen. Niet om aan te zien. Het doet me wat en daar schrijf ik over.

Ik heb het geluk dat ik dat al tien jaar mag doen met dezelfde kerels. En het is bij toeval, tijdens een lenteschoonmaak op zoek naar sporen van een verloren vriend, dat onze gitarist Elia De Mey stootte op deze repetitieopname van in het begin, toen Woesten nog mooi, jong en sexy was en toen de dieren nog spraken. We leven in ons luilekkerland en we denken dat de jaren voorbijvliegen, zonder dat er iets gebeurt maar niets is minder waar. Deze song bewijst het. Veel luisterplezier en hou een beetje afstand van de opnamekwaliteit.